Kościół klarysek

Niemal całą pierzeję pd. Rynku Wodnego zajmuje fasada d. zespołu klasztornego klarysek (franciszkanek). Klaryski zostały sprowadzone do Zamościa w 1676. Po ich kasacie w 1784, początkowo kościół objęli zamojscy franciszkanie, a od 1787 siostry miłosierdzia, które do 1812 prowadziły tu szpital. W 1817 kościół i klasztor obrócono na lazaret wojskowy. Przed ostatnią wojną była tu siedziba komendy policji. W 1947 Społeczny Komitet Opieki zorganizował tu dom dla sierot z Warszawy, od 1949 do 1985 mieścił się tu Państwowy Dom Dziecka. 

Kościół murowany wzniesiono ok. 1696 w stylu barokowym wg proj. J.M. Linka z fundacji ordynatowej Anny z Glińskich Zamoyskiej. Kościół ten – jednonawowy, z węższym, prosto zamkniętym prezbiterium skierowanym ku południowi i fasadą od strony Rynku, otrzymał elewację z typowym dla twórczości Linka detalem architektonicznym (m.in. motyw złamanego belkowania pod oknami). Trójskrzydłowy klasztor, piętrowy, przylegający do kościoła od wschodu, wzniesiony został przez ordynata Jana Jakuba Zamoyskiego ok. 1769 – 74. We wnętrzu dawnego kościoła, przedzielonego w XIX w. na 2 kondygnacje, zachowało się nad salą, pełniącą funkcję widowiskową, sklepienie prezbiterium. W budynku poklasztornym, również w piwnicach jest wiele pomieszczeń sklepionych. W narożu płn. – wsch. na parterze zachowała się duża sala refektarza.
(Źródło: Kowalczyk Jerzy: Zamość. Przewodnik. Zamojski Ośrodek Informacji Turystycznej, Zamość 1995).